The Commuter (2018)

Korte Inhoud
Michael is een verzekeringsagent die zoals elke dag heen en weer reist tussen zijn woonplaats en de plaats waar hij werkt. Een mysterieuze vreemdeling dwingt hem echter de identiteit te onthullen van een verborgen passagier in zijn trein, vóór deze de laatste halte bereikt. Michael probeert het mysterie zo snel mogelijk op te lossen, maar beseft dat een dodelijk plan wordt gesmeed en raakt verwikkeld in een criminele samenzwering, die het leven op het spel zet van Michael en de andere passagiers.

Genre : Actie/Misdaad
Land : Frankrijk/VS

Cast :
Liam Neeson : Michael MacCauley
Vera Farmiga : Joanna
Patrick Wilson : Alex Murphy

Regisseur :
Jaume Collet-Serra

Mijn mening

“You work hard,
you play by the rules,
you're a good soldier,
and you don't deserve it.
But the reality is sometimes
soldiers end up casualties.”

Wat is me van “The Commuter” nu eigenlijk bijgebleven? Niet bijster veel eigenlijk. Zo’n soort film is het dus. Alleen die openingsscene waar je Michael MacCauley (Liam Neeson) zijn terugkerend ochtendritueel telkens ziet uitvoeren. Van opstaan tot de rit naar het metrostation met zijn eega. Een uniek stukje film ? Of is het afgekeken van de openingsscene uit “Rebirth” waar je ook de protagonist zijn dagelijkse ochtendhandelingen ziet uitvoeren ? Een manier om de dagelijkse sleur van de werkende mens aan te tonen. Alleen wordt die dagelijkse sleur bij Michael op een nogal drieste manier verbroken wanneer hij op zijn 60ste aan de deur wordt gezet na 10 jaar verkoop van levensverzekeringen. En dan is er een onbekende mooie vrouw die hem een hypothetisch voorstel doet. Hij moet een tas van een andere reiziger op de metro afhandig maken om zodoende zichzelf en zijn familie te behoeden voor een financiële catastrofe. Klinkt eenvoudig maar is in wezen een niet te onderschatten taak.

Het lijkt wel alsof Neeson wel een patent heeft op dit type films waar hij het tegen de klok moet opnemen om aan een opdracht te voldoen die opgedragen werd door gewetenloze misdadigers. En telkens weer is het zijn gezin dat ook nog eens bedreigd wordt met de dood. “The Commuter” is een beetje “Non-Stop” en een dwarsdoorsnede van alle “Taken” episodes, dat zich dan afspeelt op een trein. Maar om eerlijk te zijn vond ik het op een bepaald moment wel enorm overdreven en ongeloofwaardig. Voor een filmavondje waarbij je je hersenen even kunt uitschakelen, zodanig dat die eens van een welverdiende rust kunnen genieten, en je je kan volproppen met in de microgolfoven klaargemaakte popcorn, is deze film best te pruimen. Maar beste Mr. Neeson. Wordt het niet eens tijd om het over een andere boeg te gooien en wat variatie te brengen in je werk? En je niet telkens te laten verleiden tot het spelen van een hoofdrol in steeds dezelfde soort films met enkel een andere omgeving en set-up? Je wordt er tenslotte niet jonger op. Toch ?