Divergent (2014)

Korte Inhoud
Het verhaal speelt zich af in het futuristische Chicago. Beatrice (Shailene Woodley) is een van de vele tieners die op haar 16e uit een van de vijf groeperingen moet kiezen waarin de stad is verdeeld: oprechtheid, onverschrokkenheid, eruditie, vriendschap en zelfverloochening. Uit een test moet blijken welke het beste bij haar past. Beatrice maakt aan de hand van de test haar keuze en krijgt in haar gekozen factie te maken met een heftige inwijding, die het uiterste van haar vraagt. Maar niet alleen van haar. De concurrentie is groot. Wie zal het halen en wie wordt voor eeuwig verbannen?

Genre : SF/Aktie/Avontuur
Land : VS

Cast :
Shailene Woodley : Tris
Theo James : Four
Ashley Judd : Natalie
Ray Stevenson : Marcus

Regisseur : Neil Burger

Mijn mening

˝The future belongs to those who know where they belong.˝

"Divergent". Een film waar reikhalzend naar uitgekeken werd, waar een heleboel heisa over werd gemaakt en gedoemd was om een mega-succes te worden in de cinemazalen zoals ˝Guardians of the Galaxy˝. Het enige verschil met deze laatste is dat deze film van Marvel wel origineel en verfrissend is, en tevens een unieke sfeer uitstraalt. ˝Divergent˝ is de zoveelste verfilming van een jeugdboek, geschreven door de vijfentwintig jarige Veronica Roth, waarvan men hoopt dat het weer riant wat geld zal opleveren naar voorbeeld van ˝Twilight˝ en ˝The Hunger Games˝ en naderhand de merchandising nog jarenlang de jeugdige aanhang kan uitmelken. Toegegeven, ik had ook een goed gevoel over deze film en was benieuwd hoe deze film zou uitdraaien. Dat goed gevoel smolt pakweg na 45 minuten weg als sneeuw voor de zon. Toen kwam ik al tot de conclusie dat het weer een tienermeisjes film was, voorzien van alle oudbakken verhaallijnen en banale trivialiteiten die wel indruk zou maken op een jeugdig naïef publiek. Met andere woorden weeral een fragiel individu dat uiteindelijk uitgroeit tot een heldin en, hoe verrassend, de maatschappij redt van een totale ondergang. Zucht. Dat is inderdaad voor de verandering eens heel iets anders en vreselijk vernieuwend.

We bevinden ons in de verre onbepaalde toekomst in een door een enorme metalen muur afgeschermd post-apocalyptisch Chicago. Een half vervallen stad die een niet nader omschreven oorlog heeft overleefd. De maatschappij is onderverdeeld in verschillende facties die van elkaar onderscheiden worden door hun kleur, klederdracht , maar voornamelijk door hun karaktertrekken en persoonlijkheid. Er zijn 5 groepen : Abnegation (niet egoïstisch), Amity ( vredelievend), Candor (eerlijk), Dauntless (moedig) en Erudite (intelligent). Op 16 jarige leeftijd moet iedereen een test ondergaan waarna men de uitslag ofwel blindelings volgt (daar men toch meestal in dezelfde factie terechtkomt waar je ouders zich in bevinden) of je gaat dwars tegen deze uitkomst in en kiest voor een andere factie (en verliest de toekomstige band met je verwanten). Beatrice Prior (Shailene Woodley), de gedoodverfde heldin, krijgt te horen dat haar test uitwijst dat ze in meer facties thuishoort en dus eigenlijk een beetje van de middelmaat afwijkt. Ze krijgt het stempel ˝Divergent¨ mee. Blijkbaar iets wat niemand mag weten. Ze voelt zich van meet af aan een parasiet. Tijdens de ceremonie kiest ze resoluut voor Dauntless, die ze al vereerde sinds haar jeugdjaren.

Zoals ik al eerder vermelde, waren de eerste 45 minuten boeiend. Een uiteenzetting over de huidige situatie met prachtopnames van het halvelings tot puin herschapen Chicago. Ik vroeg me alleen af waarom ze dat Chicago niet ondertussen helemaal hadden kunnen renoveren, sinds ze toch van die hypermoderne uit glas en ijzer bestaande gebouwen konden construeren. Of waren deze half weggeschoten torengebouwen het onderkomen voor diegenen die tot geen enkele klasse behoren ? Whatever. Ook de kanttekening en de beschrijving van de verschillende facties werd mooi in beeld gebracht. Het ging zelfs een bepaald moment een sociaalpolitieke richting uit. Maar alras kwamen daar de vergelijkingspunten met andere verfilmde jeugdboeken aan.

Ik vrees echter in herhaling te vallen en denk niet dat ik nieuwe originele bevindingen zal onthullen. Inderdaad is het systeem van de facties redelijk te vergelijken met ˝The Hunger Games¨. Katniss werd een symbool van bevrijding en hoop in ¨The Hunger Games¨. Ik veronderstel dat die rol ook weggelegd is voor Beatrice (Ik kan hopeloos fout zitten daar ik de boeken nooit gelezen heb). De ceremonie is te vergelijken met deze uit Harry Potter.Alleen moeten ze hier geen pratende verfomfaaide punthoed op hun hoofd plaatsen. Juist zoals Melanie in ˝The Host˝ een rebellerende tiener is, die hopeloos verwikkeld raakt in een kalverliefde-affaire, kan je dat hier ook verwachten. Toch één positief punt. Het is verreweg beter dan ˝Beautiful Creatures¨, en steekt torenhoog boven ˝The Mortel Instruments˝ uit. En wil je een futuristische film kijken, waarbij er ook een onderscheid tussen bepaalde klassen wordt gemaakt en er ook een soort vrijheidsstrijd losbreekt, dan raad ik je ˝Snowpiercer˝ toch eerder aan. Maar ja, daar ontbreekt het echter een beetje aan echte romantiek en is het agressief en gewelddadig niveau toch een beetje hoger. Niet voor tere romantische zielen dus.

De initiële fase dat Tris eropuit trekt met de joelende bende van Dauntless die al klimmend en balancerend over bruggen door de stad dwalen en op voortdenderende treinen springen en naderhand er terug uitspringen op platte daken (ja gewoon opstappen en afstappen aan een perron is niet besteed aan deze waaghalzen) is nog genietbaar. Zelfs de competitie die ze moeten ondergaan en de onderlinge concurrentie die er ontstaat is nog aanvaardbaar. Maar uiteindelijk vond ik het ook maar een barbaarse en wrede factie die zonder weerga de nieuwelingen, die toch uiteindelijk voor hun gekozen hebben, zonder boe of ba de maatschappij insturen als ze niet slagen. Soit, het moment dat er een lichte chemie ontstaat tussen Four en Tris ging het voor mij sterk bergaf en werd het allemaal een beetje te voorspelbaar. Het ˝Beverly Hills 90210¨ niveau werd zonder probleem geëvenaard met blitse,knappe hoofdrolspelers en feel-good momenten. Het zal niet lang meer duren en de merchandising machine zal weer op gang komen en worden we overstelpt met allerhande snuisterijen en hebbedingetjes. De volgende jaren zullen weer gevuld zijn met Barbie-toestanden,Tv-feuilletons,PC Games en modegrillen die gerelateerd zijn aan ˝Divergent¨.

Shailene Woodley is geknipt voor deze rol en straalt een charisma en fragiliteit uit waardoor haar toekomst als tieneridool ook wel gegarandeerd wordt. Ze zal hetzelfde traject van rijzende ster afleggen juist zoals Jennifer Lawrence en Emma Watson. Het is alleen afwachten of haar toekomstige acteerprestaties het filmpubliek zullen bekoren. Theo James heeft zijn uiterlijk mee en zal dan ook garant staan voor het hoge smelt-gehalte bij de gemiddelde bakvis die naderhand zwevend naar huis terugkeren. Zijn stoerheid is wel niet van lange duur en voor je het weet beschermt hij Tris als een echte moederkloek en begeeft hij zich op het kleffe en melige romantische pad. Van alle lotgenoten van Tris blijft me alleen de rol van Miles Teller als de vreselijke enerverende Peter bij. Als ik zijn vertolking bekijk in ˝That Awkward Moment˝ dan twijfel ik er niet aan dat dit irritante een persoonlijke karaktertrek is van hem. Kate Winslet slaagde er dan weer in om hooghartig en minachtend over te komen in de voor de rest niet echt indrukwekkende rol.

Uiteindelijk is ˝Divergent˝ een puberverhaaltje met een teleurstellend voorspelbaar plot. Ik veronderstel dat het vervolg hierop,zoals bij ˝The Hunger Games˝, een overgangsfilm zal zijn die nog minder zal bijdragen, en dus ga ik me zelfs niet de moeite troosten om deze te bekijken. Ondanks de soms wel uiterst professioneel uitgewerkte actiescènes, voelt het allemaal zo nep aan als de aangebrachte tatoeages.