Halloween (2018)

Korte Inhoud

Vier decennia geleden was Laurie Strode nipt ontsnapt aan de moordpartij op Halloweennacht door Michael Myers. De gemaskerde figuur die haar achtervolgd heeft is weer teruggekeerd. Laurie maakt zich op voor een laatste confrontatie met hem.

Genre : Horror/Thriller
Land : VS

Cast
Jamie Lee Curtis : Laurie Strode
Andi Matichak : Allyson
Haluk Bilginer : Dr. Sartain

Regisseur
David Gordon Green

Mijn mening

He's no longer dormant.
He only knows how to keep moving and to keep killing.
And he will kill again unless he's captured.

Exact 40 jaar geleden verscheen de film “Halloween” geregisseerd door John Carpenter. Een mijlpaal op horror gebied in het slasher genre. Het was in deze film dat Laurie Strode (een piepjonge Jamie Lee Curtis) op het nippertje ontsnapte aan de psychopaat Michael Myers. En alzo ontstond de legende rond Myers. En nu 40 jaar later verschijnt eigenlijk het vervolg hierop. Tot mijn verbazing is dit al de 11de film in het “Halloween” universum. Geen flauw idee wat er zich in de andere episodes heeft afgespeeld, want ik heb me nooit de moeite gedaan om deze te bekijken. En ook al vreesde ik dat dit gewoonweg een verderzetting zou zijn van identiek hetzelfde concept (wat het ook is) en dat ik een “heb-ik-dat-niet-al-eens-eerder-gezien” gevoel zou hebben, moet ik toch toegeven dat ik me kostelijk geamuseerd heb.

Misschien heeft dat wel met de nostalgische waarde van deze film te maken. Alles voelt aan als de originele film. Dezelfde creepy soundtrack wordt gebruikt. Zelfs het lettertype dat gebruikt wordt bij de aftiteling, ziet er lekker ouderwets uit. Jamie Lee Curtis is ook weer van de partij. Het speelt zich weeral af in de Halloween-periode. En de gezichtsloze Michael Myers krijgt weer vers vlees voorgeschoteld waar hij met veel plezier zijn slagersmes in neerplant. Het voelt aan als een ouderwetse, old-skool horror zoals ze in de jaren 70 werden gemaakt.

Het enige dat ik me afvroeg was of het wel echt noodzakelijk was om een sequel op de gelijknamige film te maken. Tenslotte weet je op voorhand al dat ze op hetzelfde gaan voortborduren en kan je sowieso al voorspellen welke richting het uitgaat. Hetgeen voor een frisse wind zorgt is de ondertussen oudere Laurie die zich teruggetrokken heeft in een huisje in het woud, beschermd door ingenieus uitgedokterde systemen en strategisch geplaatste schijnwerpers. Een soortement fort voorzien van allerlei gadgets om ongewenste indringers buiten te houden. Er is zelfs een rasechte panic-room met voorraad genoeg om een 3de wereldoorlog te doorstaan en een arsenaal wapens waarmee je een hele horde zombies kan uitroeien. De reden waarom Laurie zich op deze manier heeft geïnstalleerd is natuurlijk Myers. Haar paranoia over deze figuur is met de jaren niet verdwenen en ze verwacht dat hij elk moment weer aan haar deur zal staan.

Films in dit genre zijn meestal ook rijkelijk gevuld met onlogische redeneringen en dom gedrag. Zo zit de uiterst gevaarlijke Michael Myers al 40 jaar opgesloten in een streng beveiligde inrichting. En in al die jaren heeft deze psychopaat geen enkel woord uitgesproken. Dat er een stelletje amateur journalisten eventjes met hem mogen praten, zou in werkelijkheid zeker nooit toegelaten worden zonder bijkomende maatregelen. Best mogelijk dat men ze dan grondig zou fouilleren zodanig dat ze geen verboden voorwerpen zouden binnensmokkelen. Maar vooral het feit dat deze beruchte moordenaar bij een overplaatsing behandelt wordt als een doorsnee patiënt, was toch wel hilarisch te noemen. Een doodgewone oranje schoolbus met enkele andere gedetineerden wordt hiervoor gebruikt. Ik had hem in een betonblok gegoten met een heel bataljon bewakers erbij. Kwestie van geen risico te nemen. Zoals altijd weet je als kijker wat er te gebeuren staat. Zij blijkbaar niet.

Soit. Gelukkig maar want anders zou de film “Halloween” niet datgene zijn wat we verwachten. En dat is een zenuwslopende slasher waarbij Myers iedereen weer de stuipen op het lijf jaagt door roerloos en emotieloos ergens in een donker, duister hoekje te staan en te observeren. En iedereen die zijn weg kruist maakt kennis met het vlijmscherpe mes dat hij weer met zich meedraagt. En zoals altijd zijn huisvrouwen, babysitters en rondslenterende tieners het slachtoffer. Spijtig genoeg had dit alles niet het gewenste effect op mij. Het is dan ook niet bijster eng te noemen. Alleen het onvermijdelijke eindgevecht zorgt eventjes voor de nodige spanning.

Nodeloos te zeggen dat eigenlijk alleen Jamie Lee Curtis hier uitblinkt als de overspannen oma die al 40 jaar zich aan het voorbereiden is op deze confrontatie. De rest van de cast is bijkomstig en dient hoofdzakelijk om het totaal aantal slachtoffers de hoogte in te drijven. Sommige nevenpersonages leveren zelfs een irritante bijdrage waardoor je er eigenlijk blij om bent dat ze over de kling worden gejaagd (zoals de bekvechtende politieagenten die het niet eens raken over het welsmaken van elkeens sandwich). Jason blum wil schijnbaar nog 10 sequels van “Halloween” maken. Dan wel niet met Jamie Lee Curtis. Want ook al beschikt ze nog over de perfecte vrouwelijke vormen, toch begint ze op een schilderij van Rembrandt te lijken. Lichtjes gekrakeleerd en een cultureel erfgoed.