The Expendables 3 (2014)

Korte Inhoud
Barney, Christmas en de rest van het team komen oog in oog te staan met Conrad Stonebanks, die jaren geleden samen met Barney de mede-oprichter was van 'The Expendables'. Stonebanks is later een meedogenloze wapenhandelaar geworden waardoor Barney hem noodgedwongen heeft moeten doden, tenminste dat dacht hij. Stonebanks, die aan de dood ontsnapte, heeft het plan opgevat om een einde te maken aan het team van The Expendables. Barney heeft echter hele andere plannen.

Genre : Actie
Land : VS

Cast :
Sylvester Stallone : Barney Ross
Jason Statham : Lee Christmas
Mel Gibson : Stonebanks

Regisseur : Patrick Hughes

Mijn mening

“I need a job! All I know what to do is kill! Goddammit!”

De eerste "Expendables" was een schot in de roos. Een verzameling van jaren 80 actiehelden waarvan de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is en die eruit zien als een hoopje verschrompelde aardappelen die te lang in de zon hebben gelegen. Een eerbetoon aan die legendarische jaren toen Sylvester Stallone, Arnold Schwarzenegger, Dolf Lundgren en konsoorten jaarlijks wel in één of andere (soms goedkoop uitziende) actieprent van jetje gaven. Een gezonde portie zelfrelativering en zelfspot was overdadig aanwezig , met een vette knipoog naar het verleden en het te pas en te onpas gebruiken van welbekende one-liners. De tweede film ging verder op dit elan met enkele nieuwelingen erbij, zodanig dat het entertainment gehalte toch nog op een redelijk niveau bleef. En nu is er het derde deel van dit drieluik. Je krijgt weer hetzelfde voorgeschoteld met de gevestigde waarden Stallone,Schwarzenegger en Jason Statham als boegbeelden, en in hun gezelschap een hele resem andere actiehelden zoals Wesley Snipes, Antonio Banderas en Mel Gibson. Verwacht je aan knallende actiescènes en een aaneenschakeling van vuistgevechten en oorverdovende spervuren. De kisten munitie hebben ze weer massaal mogen laten aanrukken want er wordt nogal wat afgeschoten in deze film.

Dat de eerste “Expendables” een soort parodie was, was zo klaar als een klontje. Ik heb echter de indruk dat ze wel doorhebben dat het vet van de soep is, daar het senioren clubje aan de kant wordt geschoven, en plaats moet maken voor een resem jonge helden. Maar is dit dan niet een beetje het verloochenen van de hele opzet waarmee het begon ? Is het een symbolisch gebaar waarmee men eigenlijk wil zeggen dat het tijd wordt om de fakkel door te geven aan de jongere garde ? Lijkt er wel op, maar dan vind ik het persoonlijk geen slecht idee om ook een punt te zetten achter deze hele “Expendables” formule, want veel indruk maakte deze jongelui niet op mij. De “Benidorm Bastards “ beschikken echter nog altijd over een indrukwekkende uitstraling. Zolang ze niet over het scherm voortbewegen met een looprekje en een infuus nodig hebben met één of ander serum, zien ze er nog altijd levensgevaarlijke vechtersbazen uit die vernietigend kunnen uithalen.

Alhoewel je je niet moet verwachten aan een intellectueel verhaal met pienter uitgedachte wendingen, is dit wel weeral een episode die stijf staat van de actie. Vanaf het prille begin, met een flitsend verloop waarbij een voortrazende trein centraal staat waarin een ex-lid van “The Expendables” opgesloten zit, tot en met het einde, waarbij een overdadige Russische troepenmacht de gepensioneerden lijkt te verpletteren, zal je je geen moment vervelen. De troep spierbundels, die ze gerust een mega pakket Oil of Olaz mogen schenken, zorgen weer voor een explosieve vertoning waarbij volgens mij het record van langste actiescene (bijna 20 minuten) verbroken wordt. Op dat gebied is het wel een enorme aanrader.

Naast de oude rotten en gevestigde waarden zijn Antonio Banderas en Mel Gibson toch diegenen die uitblinken in deze film. Banderas is een ratelende spraakwaterval die het komische laken naar zich toetrekt. Een irritant in de weg lopend mannetje die op het einde toch laat blijken dat hij zijn mannetje kan staan. Mel Gibson weet te overtuigen als de van het rechte pad afgeweken ex-Expendable die voor zijn eigen heeft uitgemaakt dat hij liever een fortuin wil vergaren als wapenhandelaar in plaats van zijn leven op het spel te zetten door deel uit te maken van een huurlingenlegertje. Uiteindelijk draait het dus uit op een persoonlijke zaak tussen de twee stichters van “The Expendables”. De enige die eigenlijk overkwam als een vreemde eend uit de bijt was Harrisson Ford die nogal stokoud en magertjes overkwam tussen deze bende “Duke Nukem”-karikaturen. De grootste verrassing was dan weer Kelsey Grammer als de tussenpersoon die Barney Ross aan enkele kandidaten voorstelt voor het vormen van een nieuw team. Een perfect geselecteerd iemand die op een “Frasier”-gewijze manier de kandidaten één voor één voorstelt met de nodige kristalheldere analytische uitleg.

Uiteindelijk is het een leuk tussendoortje die zorgt voor kortstondig vermaak. Een verstand op nul film waarbij de keiharde actie primeert en het verhaal puur bijzaak is. De verwachtingen worden ingelost, Alhoewel de opzet zijn charmes heeft, heb ik echter het gevoel dat de “Expendables”-formule redelijk oudbakken en futloos overkomt, en aaneenhangt met clichématige attributen die tot vervelens toe al zijn gebruikt (Het blijft me trouwens irriteren hoe belachelijk dom de tegenstanders nog altijd zijn zoals ze staan te drummen om als hersenloze kippen afgeslacht te worden. Blijkbaar hebben ze geen militair onderricht gekregen in strategisch aanvallen). Niet voor niets dat de uitdrukking “Franchise fatigue” over het algemeen wordt gebruikt. Ik vrees dat de generatie met oude actiehelden nu wel uitgeput is en iedereen die gekend was in dit wereldje een gastoptreden heeft gekregen in deze serie. Het zijn niet alleen deze actiehelden waarvan de houdbaarheidsdatum is verlopen, maar ook het gehele concept heeft te maken met dit fenomeen.